Mark Burg
Mijn naam is Mark Burg, 49 jaar, vader van twee kinderen en wonend in Rockanje. In 2024 ben ik begonnen aan een 4-jarige geaccrediteerde post-hbo opleiding psychodynamisch therapeut en inmiddels werk ik al met cliënten vanuit mijn eigen praktijkruimte. Jarenlang liep ik met de gedachte om weer therapeutisch werk te gaan verrichten. Dit kwam tot stand doordat ik nu co-ouder ben en ik vanuit mijn bedrijf Wildernisschool Outback workshops sjamanistisch reizen begon te organiseren waarna deelnemers mij steeds meer vroegen om 1 op 1 sessies te doen. Ik voelde mij vereerd, maar besefte heel goed dat dit een grote verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Om de juiste kennis en vaardigheden op te doen had ik besloten de eerdergenoemde opleiding te volgen. Het therapeutische vak is voor mij echter niet nieuw voor mij aangezien ik 2,5 jaar als psychomotorisch therapeut op de psychiatrie van het Erasmus MC in Rotterdam heb gewerkt.
Mijn therapeutische ervaring
Van november 2004 t/m mei 2007 heb ik precies 2,5 jaar in een psychiatrie gewerkt als psychomotorisch therapeut (PMT-er) in het Erasmus MC in Rotterdam. Van therapie met de patiënten van de open en gesloten afdeling tot aan de gesprekken zoals de dagopeningen met het behandelteam - waarin een psychiater, psychologen, ambulante hulpverleners, diverse zorgpersoneel en het therapeutenteam aanwezig waren - en het schrijven van patiëntverslagen leerde ik ontzettend veel. Maar er is meer in mijn leven gebeurd dat relevant is voor dit vak:
- sinds 2024 al met meerdere cliënten gewerkt vanuit mijn eigen praktijk en hierin mooie resultaten geboekt
- in 2024 begonnen met een 4-jarige opleiding psychodynamisch therapeut.
- in 2020 begonnen met het geven van workshops sjamanistisch reizen.
- de doelgroep waar ik van november 2004 t/m mei 2007 als psychomotorisch therapeut in de psychiatrie van het Erasmus MC mee heb gewerkt was met het ziektebeeld eerste psychose en schizofrenie.
- vanaf augustus 1999 vele workshops sjamanistisch reizen gevolgd en uiteindelijk een interne sjamanistische opleiding bij mijn sjamaan aangegaan die tot op de dag van vandaag nog steeds gaande is.
Minder relevant, maar waar ik toch aardig wat momenten heb gekend waarbij ik mijn therapeutische vaardigheden - die ik eerder had opgedaan - heb ingezet:
- officieel vanaf 1 januari 2007 als zelfstandige werkzaam in mijn bedrijf Wildernisschool Outback als wildernisgids en survivalexpert waar ik zeer uiteenlopende groepen mee de wildernis in neem voor uiteenlopende specifieke doelstellingen. Jarenlang heb ik bv met een stichting Matties4ever samengewerkt om met groepen jongeren die als diagnose autisme hebben om hun zelfvertrouwen te vergroten tot aan miljonairsclubs voor leiderschapstraining. Bij elke onderneming is bushcraft en survival het palet van waaruit ik werk.
- vanaf september 1999 t/m eind 2010 gewerkt voor diverse organisaties als buitensportinstructeur, zeilinstructeur, divemaster en reisleider waarbij ik diegene was die de bijzondere of uitdagende groepen kreeg vanwege mijn affiniteit.
Mijn privé ervaringen
Al van kinds af aan zie en voel ik energieën die niet van mij zijn. Mijn vroegste ervaring die ik mij kan herinneren ligt tussen mijn 3de en 6de jaar. Vanaf dat moment zijn zulke ervaringen altijd in mijn leven gebleven. In het begin vertelde ik dit soort ervaringen aan mijn moeder en vader, maar zij konden hier niets mee aangezien zij dit niet kenden. Doordat ik hierin geen begeleiding kreeg, leerde ik mezelf aan hoe hiermee om te gaan. Feitelijk was het niets anders dan observeren en - wanneer het eng was als bv een entiteit dichtbij was of over mij heen gleed - heel stil blijven zitten of liggen en wachten tot het weg was. Vanaf jonge leeftijd was het voor mij duidelijk dat er een 'andere' wereld bestaat. Dit werd ook bevestigd door verhalen van anderen zoals die van mijn moeder die - toen ik eenmaal wat ouder was - een lichtwezen zag toen haar goed bevriende buurvrouw op datzelfde tijdstip overleed, de energetische waarnemingen die deze buurvrouw had, de bijna dood ervaring van mijn oma die in een lichttunnel stond, maar haar werd verteld dat het haar tijd nog niet was, enzovoorts. Samen met mijn eigen ervaringen heb ik nooit getwijfeld aan deze energetische wereld.
Vanaf mijn 15de/16de levensjaar kreeg ik vrienden om mij heen die ook geïnteresseerd waren in het spirituele. Urenlang filosoferen, maar ook experimenteren met bv buitenzintuigelijke waarnemingen. Ik begon toen ook met mediteren - waarbij ik altijd wel weer beelden van het één en ander zag - en ook dromen kregen een speciale plek in mijn leven, want ik kwam erachter dat dit ook een bron van informatie is. Het was echter ook in deze leeftijd dat ik werd geconfronteerd met de dualiteit in mezelf, het licht en donker principe. Lang verhaal kort; vanuit non dualiteit kreeg mijn leven ineens een wending waarbij ik wel dualiteit in mezelf begon te ervaren met als dieptepunt mijn 23ste levensjaar. Toen zat ik mentaal echt in de put. Na een sjamanistische healing was ik er plots uit. Onbegrijpelijk en fantastisch! Waar ik eerst energetisch zag hoe ik via een spiraal de put in ging, zag ik nu met mijn geestesoog hoe het herstel plaatsvond. Het aanleren van De Verborgen Leer, werd mij energetisch ingefluisterd. Deze hele ervaring bracht mij op een bewuster pad, het sjamanisme. Onbewust (maar soms toch bewust) was dit allang aanwezig in mijn leven, maar vanaf mijn 23ste ging ik deze weg dus bewust wandelen. Ik begon het sjamanisme te praktiseren. Sindsdien heb ik vele, vele lessen geleerd. Ik heb oa ervaren en gezien hoe een 'soul retrieval' (zielsherstel) in elkaar steekt. Dit is iets wat nagenoeg hetzelfde is als wat tijdens regressietherapie gebeurd. En juist deze lessen stellen mij in staat om een goede psychodynamische therapeut te zijn. Ik ben mij zo bewust van de uiteenlopende blokkades die - die in dit leven of tijdens een vorig leven (reïncarnatietherapie) zijn opgelopen - in een mens kan huizen. De opleiding die ik nu volg helpt mij om dit bewustzijn nog meer te versterken. Ken jezelf en je kent de wereld is een oude wijsheid die ik nu wel denk te begrijpen.
Tussentijds, op mijn 18de, was ik begonnen met een jaarcursus parapsychologie. Hierin leerde ik veel over de paranormale verschijnselen die er zijn en werd ik uitgedaagd om mij persoonlijk hierin op sommige vlakken te ontwikkelen. Ook hierin heb ik mooie lessen geleerd, ervaringen opgedaan en inzichten gekregen.
Na een paar persoonlijke en financiële tegenslagen, zoals mijn relatie die op de klippen liep met de vrouw van mijn kinderen, Corona, problemen met mijn website en in 2024 blessureleed, begon ik mezelf af te vragen; is het niet eens tijd voor ander werk naast mijn bestaande werk? In juli 2024 had ik een heup- en schouderblessure waardoor ik twee weken plat moest liggen. Ik las toen het boek 'Leven en lessen van de sjamaan Joska Soos' en toen vielen er zoveel dingen op zijn plek. Zoveel herkenning en erkenning. Dat was het moment dat ik vastbesloten was om meer met de kennis te doen die in mij huist. Dit maakte dat ik een paar maanden later mezelf inschreef voor de opleiding die ik nu volg. Met name de regressietherapie die daarin wordt behandeld zette mij ertoe om deel te nemen. Daar voelde ik mij toen - en nu ook - nog het meest in thuis. Het boek 'Catharsis, Integratie en Transformatie - Handboek transpersoonlijke regressietherapie' van Hans ten Dam is overigens ook zo'n boek waarbij vele puzzelstukjes omtrent mijn ervaringen op hun plaats vielen.
En niet te vergeten zijn mijn twee kinderen mijn Boeddha's. Ongelooflijk wat een spiegel zij zijn waardoor ik door hun veel over mezelf leer!
Zo...een heel verhaal, maar hiermee ken je een beetje mijn achtergrond. Echter zal het in mijn praktijkruimte natuurlijk over jou gaan ;-)
Mijn huidige werk tov mijn therapeutsiche werk
Mijn huidige werk - wat ik aan het afbouwen ben om meer tijd te besteden aan mijn praktijk - lijkt wellicht mijlenver af te staan van therapeutische werkzaamheden, maar dat is op sommige momenten niet het geval. Ik werk het hele jaar door met groepen in vaak onherbergzaam terrein wat fysiek en - vooral voor de beginner - mentaal zware ondernemingen zijn. Kou, natte kleding en schoeisel, hitte, honger, slechte nachten, mentale en fysieke vermoeidheid, etc. zorgt ervoor dat deelnemers dus zowel fysiek als mentaal op de proef worden gesteld. Ze zijn uit hun comfortzone, ervaren enige mate van stress en dan komt er weleens persoonlijke problematiek omhoog zoals bv PTSS, trauma's, paniekaanvallen, angsten, ernstige faalangst, onzekerheid, etc. Op dat moment dien ik daar - voor zover het wordt toegelaten door diegene en mogelijk is binnen een groepsactiviteit - toch mee om te gaan en proberen de persoon in kwestie te begeleiden om weer tot zichzelf te laten komen. Om een paar voorbeelden te noemen:
- personen met PTSS die triggeren op bepaald indrukken, beelden, geluiden, woorden of zelfs geuren.
- iemand die tijdens een verblijf in onherbergzaam terrein hevige onweer meemaakt en volledig in paniek raakt.
- vrouwen die vroeger zijn aangerand of verkracht en niet alleen door de wildernis durven te lopen.
- en wat ik ook al zo vaak heb gehoord dat mensen met de overtuiging rondlopen dat ze het niet kunnen. Ernstige faalangst hebben wat hun hele zijn op dat moment beïnvloedt. Wat opvalt is dat de oorzaak vaak bij één of beide ouders ten grondslag ligt.
- personen die in een burn-out zitten of er net uitkomen (vaak zijn mensen met deze problematiek erg open over hun situatie wat ervoor zorgt dat er soms interessante kampvuur gesprekken plaatsvinden).
- rouwverwerking van allerlei aard zoals een huwelijk of relatie die net is gestrand, een dierbare is verloren of zelfs een dierbare verliest terwijl wij in de outdoors actief zijn.
- angst van allerlei aard zoals voor insecten, wilde dieren (denk aan de aanwezigheid van slangen, beren, etc.), noodweer, etc.
- innerlijke en fysieke reacties op (het afkicken van) een verslaving; en dan bedoel ik niet alleen soft- of harddrugs mee, maar bv ook een tabaks- en koffieverslaving
Ik probeer er dan te zijn voor mijn klanten, maar helaas is het niet de setting om langdurige persoonlijke aandacht te geven, want ik dien ook nog rekening te houden met andere deelnemers in de groep. Steeds vaker betrapte ik mezelf erop dat ik hier wél langer bij stil had willen staan. Iedere keer weer de interesse om hiermee aan de slag te gaan.
Mijn filosofie tov persoonlijke problematiek en therapie
Mentale strubbelingen is mens eigen. Zelfs als je zo'n harmonieuze opvoeding hebt gehad kunnen er situaties ontstaan waardoor je met een innerlijke conflict te maken kunt krijgen tenzij je zo'n rotsvast geloof of overtuiging hebt dat alles wat in het leven gebeurt goed is en daar vrede mee kunt hebben. Toch heeft ieder mens zijn of haar mentale breekpunt en - eenmaal in zo'n situatie - gaat iedereen daar anders mee om. Waar sommigen ogenschijnlijk geen hinder van mentale klachten in hun leven ondervinden, kunnen anderen daar wel last van hebben. Ik draag de overtuiging in mij dat veel mensen hun mentale problematiek te boven kunnen komen. De één echter sneller dan de ander. Wil dit zeggen dat ik denk dat je voorgoed vrij van klachten kan zijn? Ja en nee. Sommigen kunnen hun psychische uitdagingen achter zich laten terwijl anderen dat niet kunnen, maar dat het wel veel dragelijker kan worden. Therapie kan hierbij helpen. Daarbij draait het niet per se om wie de mens achter de therapeut is, maar over welke vaardigheden een therapeut beschikt. Een therapeut dient zeer nieuwsgierig en onderzoekend naar je te zijn en probeert jou vragenderwijs tot inzichten te laten komen. Belangrijk is om zelf de wilskracht te hebben om eraan te werken. Dat je bereidt bent om jezelf innerlijk te onderzoeken. Probeert - met geduld en door aardig voor jezelf te zijn - tot inzichten te komen. Jezelf daarvoor de tijd te gunnen. En niet opgeeft. Zo'n proces zal hoogstwaarschijnlijk gepaard gaan met ups en downs, want zo gaat het helaas vaak als er aan innerlijke patronen en overtuigingen wordt gewerkt.
Mijn doelstelling
Mijn doelstelling is om tot de kern van jouw hulpvraag of problematiek te komen. Jou tot inzichten te laten komen zodat je zelf antwoord kunt geven op jouw hulpvraag en bij eventuele psychische klachten daarmee beter kunt omgaan zodat het kan verminderen of wellicht zelfs helemaal kan verdwijnen. In dit proces zul je mij nooit horen zeggen hoe bepaalde zaken in elkaar zitten, want deze ontdekkingen dien je zelf te doen. Ik kan je wel leiden tot deze ontdekkingen door middel van technieken, vaak geuit in vraagstellingen. Ik probeer je handvatten mee te geven zodat je ook buiten de sessies actief verder kunt gaan met jouw hulpvraag. Mijn filosofie is dat alle antwoorden in jou liggen verscholen, maar dat het moeilijk of zelfs beangstigend kan zijn om daar te komen, simpelweg omdat je dat wellicht niet hebt geleerd. Ik kijk erg uit naar onze eventuele sessies en hoop je te kunnen bijstaan op de weg naar jouw bestaansrecht.